Samenvatting: het verslag van de trektocht door Helambu in Nepal, rond de jaarwisseling van 2015/2016. We liepen niet de gebruikelijke route via Sundarijal en Kutumsang, maar via Melamchi Pull en Sermathang. Vanaf Tharepati volgden we de normale route over Gosainkund. Hoe staat het nu met dit gebied, dat zwaar getroffen was afgelopen voorjaar tijdens de aardbeving. Wel, het is inmiddels mogelijk hier via lodge te trekken. Het pad is nagenoeg overal uitstekend. Wel is er sprake van aanzienlijke schade in de dorpen en is het aantal slaapplaatsen soms nog beperkt.
Verslag. In de avond van 29 december 2015 arriveerden wij – Henk Wesselius, Pieter & David Hemels, Roy Heiner en ik – in Kathmandu. Direct de volgende dag vertrokken we per jeep richting Sindhupalchowk/Helambu. Niet de route die Henk en ik een aantal maal eerder deden via Sundarijal (en waar wij nota bene zelf waren op de noodlottige dag van 25 april 2015), maar meer oostelijk via Melamchi Pull. Ruim een kilometer hoger ligt het dorpje Kakani (2000 m), met het hoofddoel van ons bezoek aan Nepal: de lokale Shree Palchowk Secondary School. Hier woonden we op 30 december de indrukwekkende openingsceremonie bij van het nieuwe gebouw, samen met onze vriend Chhiree Sherpa. Hij was afgelopen half jaar de linking pin in ons donatie-project en de nieuwbouw.
Na deze ceremony was het plan een trektocht te maken over de 4600 meter hoge bergpas Laurebina La (Gosainkund). Voor Pieter en David zou het de eerste trektocht door de bergen worden en een kennismaking met Nepal. Zodoende hadden we besloten dat Chhiree ons verder zou vergezellen, als Nepalese vraagbaak (en gids).
Hoe de lodges er in Helambu voor stonden werd vooraf niet duidelijk. Zodoende besloten we voor de zekerheid tenten, kookmateriaal en enkele maaltijden mee te nemen. En daarmee was er werk voor Ngima Dorji Sherpa, die onze groep versterkte als drager. We vormden dus een team van zeven, toen we op 31 december, einde van de ochtend werden uitgezwaaid door de uitgelaten leerlingen in Kakani.
Met zeer zonnig weer starten we de tocht. Die eerste dag zou in het teken komen te staan van de kloosters en stupa’s. Die ochtend vroeg bezochten we het verwoestte klooster van Kakani. Die middag passeerden we diverse stupa’s en telkens waren dit aangrijpende momenten; een enkele stond nog fier overeind, maar veelal lagen ze in puin. Vreselijk om te aanshouwen. Vlak voor Sermathang ligt het klooster Palri Radma Odsal Ling. Ook dat was deels verwoest, maar hier werd volop gewerkt aan de restauratie. De initiatiefnemer was er ook, een Nepalees die inmiddels in Amerika woont: “We hebben tien jaar gewerkt aan deze heilige plek. Maar ik ben dankbaar dat niét alles is verwoest, en we de heiligdommen weer kunnen opbouwen.” Hoe bewonderenswaardig. Over positief denken gesproken…
Met wat spetters arriveerden we na een paar uur lopen in Sermathang, met 2600 meter een mooie acclimatisatiehoogte voor de tweede nacht. Hoe zou het dorp erbij liggen? In het dorp van de school, Kakani, stond nog één huis overeind, de rest was vernield. Toch was de aanblik me daar meegevallen, misschien wel omdat een groot deel van de verwoestingen inmiddels was opgeruimd en afgevoerd. In Sermathang was het slikken; veel huizen lagen nog altijd in puin. We sliepen in Dorje Guest House, een stevig betonnen gebouw dat zo’n beetje als enige intact was gebleven. Daarmee was het ook de enige lodge van dit grote dorp. Die avond kwam nog een groep gasten binnen. Het bleken ambtenaren van het Ministerie van Onderwijs. We raakten met elkaar in gesprek en enthousiast vertelden we over onze mooie ervaring in Kakani. Maar ons verhaal viel in verkeerde aarde: “Hoe kan het dat wij niets van deze nieuwe school afweten?”, was het enige dat ze chagrijnig konden uitbrengen. Deze reactie blijkt tekenend voor de overheid.
De volgende dag, naar Tarkeghyang, kun je de gebruikelijke route (over de weg) volgen, maar ook kun je de hoge route over Yangri Danda nemen. Wij deden het laatste: een prachtige route door het bos en over de graat, waarbij je prachtig uitzicht krijgt op de bergreus Dorje Lakpa en het Jugal-massief. Op 3200 meter is er een prachtige kharka (weide) waar we, nog net voor de bewolking kwam opzetten, soep maakten en lunchten. Het dorp Tarkeghyang, is zo mogelijk nog meer getroffen dan Sermathang. Er is eigenlijk niets overeind blijven staan. Slechts een paar mensen wonen hier nog; allen in tijdelijke onderkomens. We waren er stil en verdrietig van. Ook de lodge Hotel Tarkeghyang was volledig verwoest, maar is inmiddels heropend; er is een nieuw houten gebouwtje neergezet met zinkplaten dak en 3 kamers. Wat een fantastische plek! Ruim, schoon, en gemoedelijk eten in de keuken met de familie, bij de warmte het vuur. De eigenaar was krachtig en optimistisch, en daar word je vanzelf ook blij van.
In Melamchigaon is de situatie als in Sermathang. De Eco-friendly lodge beschikte over de keuken en een kleine kamer met twee bedden; een ware homestay. Hier kwam het goed van pas dat we tenten bij ons hadden; een deel van de groep sliep onder het oranje doek. Vanaf Melamchi is het steil omhoog naar Tharepati, een prachtige route door het bos, waar we op de normale route belandden. De Sumchho Top Lodge was als enige herbouwd en open; een lodge, waar je, net als jaren geleden, met z’n allen een slaapruimte deelt (7 bedden). Niets mis mee en intiem! We ontmoetten er de eerste andere westerlingen: 2 Australische vrouwen. De dagen erna, over de nog altijd even prachtige Gosainkund, zouden we nog een handjevol mensen tegenkomen. Kortom NepalNOW moet luid en duidelijk verkondigd blijven worden!
De situatie ten noorden Tharepati is beter dan de omstandigheden ten zuiden. Er is minder verwoesting, en er zijn meer slaapplekken. In Cholangpati en Sing Gompa lijkt het bijna of er niets is gebeurd.
Conclusie: al met al kun je prima lodgen op deze tocht, mits je met een niet al te grote groep bent. Ondanks de beperkte voorzieningen werden we overal met open armen onthaald. Een welkom dat zo mogelijk nog warmer was, als voor 2015. Geweldig om de gastvrijheid in Nepal opnieuw zo te hebben mogen ervaren. Het was verder intens genieten van de geweldige omgeving en natuur, het lopen zelf en het veelal prachtige weer waarmee we gezegend waren. En niet te vergeten, hoe bijzonder was het om deze ervaring in Nepal te delen met Pieter, David en Roy. En opnieuw met Chhiree op te trekken. Nepal we love you!
——————————————————
Kakani (2000 m): 1 lodge geopend.
Nigale Bhanjyang (2500 m): de kleine teashop hier is open.
Sermathang (2600 m): 1 lodge open (Dorjé Guest House, geen schade).
Tarkeghyang (2600 m): 1 lodge open (Hotel Tarkeghyang, volledig opnieuw gebouwd, zeer schoon, maar beperkte ruimte).
Nakote (2000 m): Zambala Guest House is open.
Melamchigaon (2500 m): 3 lodges open (waronder Eco-Friendly Home & Lodge).
Tharepati (3600 m): 1 lodge open (Sumchho Top Lodge). In het voorjaar van 2016 opent ook de lodge Tashi Delek haar deuren weer.
Gopte (3450 m): de lodge is hersteld, was echter dicht vanwege winterstop. Gaat na de winter weer open.
Phedi (3700 m): nauwelijks schade, en de twee aanwezige lodges zijn open.
Ayethang (4150 m): de enige lodge die hier staat werd op het moment dat wij passeerden hersteld; binnenkort weer toegankelijk!
Gosainkund (4350 m): de schade aan de lodges is hersteld. Gedurende de winter is 1 lodge open, in het voorjaar openen alle locaties hun deuren weer.
Laurebina (3900 m): grote schade. Er zijn hier 2 lodges open, simpel herbouwd, met beperkte plek.
Chalangpati (3600 m): nauwelijks schade en beide lodges zijn open.
Chandanbari / Sing Gompa (3400 m): schade zeer beperkt. Alle lodges zijn full-service geopend en de kaasfabriek draait! De gompa werd gerestaureerd terwijl we er waren.
Dursagang (2800 m): 1 lodge is open (MountainView Hotel).
Thulo Syabru (2200 m): diverse lodges zijn open. De schade is hier fors. Enkele gebouwen staan op instorten, en een groot deel van de bevolking leeft in tijdelijke onderkomens op hun landjes onder het dorp. De route naar Bambo (richting Langtang-dal) is verwoest. Dus wil je richting Langtang gaan, dan is het wenselijk om eerst af te dalen naar de brug van Syabrubensi (1450 m), en daar weer omhoog te klimmen naar de andere kant van de vallei, naar het dorp Khanjgim (2300 m). Voor de beschrijving van de situatie aldaar, zie het separate blog.
Syabrubensi en Dhunche: volop lodges geopend, bijna alle schade is hersteld.
Voor een update over Langtang: zie het aparte blogbericht Langtang.
N.B. Zelf waren wij op 25 april 2015, tijdens de aardbeving, in Thotungdanda (2100 m), op de ‘normaalroute’ in Helambu. Dit is even voorbij Chipling. Uit tweede hand heb ik begrepen dat lodges in Mulkharka, Kutumsang en Mangengoth weer open zijn. Check e.e.a van te voren voor Chisopani en Chipling. Het dorp Pati Bhanjyang is totaal verwoest.
