Nepal Trek Khaptad – Rara

Nepal Trek Khaptad – Rara. Onlangs waren we in Nepal en maakten een prachtige tocht tussen de twee Nationale Parken in het westen van het land. Oorspronkelijk beoogden Henk en ik samen met Chhiree Sherpa een uitdagende tocht te maken door de wildernis in het Solo-gebied: vanuit Dudh Kund-dal via Lumding-vallei en bergpas Moro La naar het bekende Khumbu-dal. Verder wilden we een schoolproject bezoeken. Het liep geheel anders. De eerste dagen, terwijl we acclimatiseerden op Pikey Peak (4067 m), was het uitstekend weer. Dat veranderde toen we langs de rivier Basa Khola omhoog trokken richting Dudh Kund (Saharsbeni). Met de slechte weersvoorspelling (storm en veel sneeuw) beoordeelden we de uiteindelijke doorsteek naar Lumding als te risicovol en zagen af van het vervolg.

De vraag was dus: wat nu? De reguliere trekkingroutes in Solo en Khumbu kennen we op ons duimpje, en hoe mooi ook, een weinig aanlokkelijke optie, zeker met slecht weer. We besloten zodoende het roer om te gooien en naar de andere kant van het land te gaan, de Far West. We gingen dus terug naar Kathmandu om ons voor te bereiden op het nieuwe plan rondom het Khaptad National Park. Net als onze eerdere projecten (Great Himalaya Trail, Teri/Ghemi La en Numbur) betrof het voor ons alle drie nieuw terrein. Toen ik me in de nieuwe tocht verdiepte, zag ik de mogelijkheid om van het Khaptad NP in Noord-Oostelijke richting te trekken naar het Rara National Park.

Hoewel de tocht nauwelijks door toeristen wordt ondernomen, bleek er een grove kaart van 1:150.000 (Nepa Maps) beschikbaar, een mooie basis voor de dagplanning. Chhiree regelde zoals altijd perfect het praktische deel van vervoer: de vlucht naar Dhangadi (aan de zuidgrens met India), de jeep naar Dadeldhura-Silghadi-Jingrana. Voor de zekerheid namen we één tent mee om autonoom te zijn. Die hebben we uiteindelijk niet nodig gehad; we vonden elke dag een plek via homestay danwel kleine teashops. Ook hier was het super om samen met onze vertrouwde vriend te zijn, bij het verblijf en alle andere contacten met de lokale bevolking.

De tocht was in één woord geweldig. De eerste dagen trokken we door het nationale park Khaptad, met fenomenale uitzichten op de westelijke Himalaya Range met zevenduizenders Api en Saipal. Ik had niet kunnen dromen deze bergreuzen na onze GHT van 2011 nog eens terug te zien.
Het hoogteprofiel van de tocht is ideaal voor de winter: van het 3100 meter hoge Khaptad plateau daal je af naar 1100 meter, met heerlijke temperaturen. Het landschap varieert dagelijks en je passeert sfeervolle dorpjes. Daar hadden we vaak een sliert kinderen achter ons aan, want gedurende de pandemie is er geen trekker langsgekomen, en ook daarvoor waren hier al nauwelijks toeristen. We trokken een prachtig stuk stroomopwaarts langs de grote Karnali-rivier, die we goed kenden van onze GHT door het district Mugu. De laatste twee dagen klommen we naar het Rara National Park. Het gelijknamige Rara Lake ligt op 2980 meter, is 167 m diep en is met 11 km2 het grootste meer van het land. Daarmee is het de enige toeristische hotspot van West Nepal.

We starten en eindigden in de sneeuw: in Khaptad met een maagdelijk pak sneeuwkristallen en toen we aankwamen bij het Rara meer was het grijs en triest. In de tussentijd hadden we alleen maar zon en een strakblauwe hemel. Het gebied is vruchtbaar met volop groenten en ook fruit. En ondanks de armoede werden we overal gastvrij onthaald en verwend met heerlijke citroenthee en dal bhat. Wat een geschenk, om na twee jaar pandemie en midden in de winter, deze tocht te hebben kunnen maken!

N.B. voor onze bijdrage aan het schoolproject in Solo zie: https://stichtingtopaspiraties.nl/meer-sport-muziek/