Sterke verhalen

Zondag 13 maart is de bergsportdag in de Jaarbeurs Utrecht, met een prachtig programma voor bergsportliefhebbers. Grote trekker is bergbeklimmer Simone Moro; hij is net terug van de top van Nanga Parbat (8126 m), de eerste succesvolle winterbeklimming ooit, een superprestatie.
Katja Staartjes: “Behalve alle reguliere bergsport-stands is er dit keer ook een ‘straat’ met Nepal-standjes en er zijn lezingen over Nepal. Zelf zal ik om 10 uur een presentatie verzorgen over de situatie in de gebieden Helambu en Langtang, volgend op de aardbeving van vorig jaar.

In dat kader ben ik een selectie aan het maken van de foto’s van onze tocht afgelopen januari. Het roept herinneringen op. Uiteraard. Wat was het weerzien heftig, maar ook mooi. Zo waren ook een aantal verhalen van de bevolking terplekke. Verhalen die tonen hoe krachtig mensen (en kinderen) kunnen zijn. Een glimp van drie van die verhalen:

• Het dorp Langtang raakte bedolven onder een gigantische puin-sneeuw en ijslawine, een paar minuten na de aardbeving op 25 april jl. Het enige huis dat is blijven staan, stond pal onder de rotswand. De lawine raasde over het huis heen, en slechts één hoek raakte beschadigd. Ik vond het luguber dit huis te aanschouwen begin januari, te midden van de lawine-morene die het dorp eronder totaal heeft weggevaagd. Zo’n 300 mensen vonden er de dood. Onze vriend Chhembel vertelde dat in dit enige overgebleven huis, tijdens de aardbeving, vier kinderen waren. Zij overleefden de verschrikking en hoe klein ze ook waren (tussen de 4 en 11 jaar oud), ze waren in staat door de lawine-puinhopen zelfstandig naar het buurdorp Kyangjin Gompa te lopen, een paar kilometer verderop.
• Het iets hoger gelegen – oude – dorp Langtang, kreeg te maken met de drukgolf van de lawine die het lage gedeelte totaal bedolf. In dit hoge deel was een vrouw water aan het halen ten tijde van de aardbeving. Zij greep zich vast aan watertap toen de drukgolf daar alles wegblies; zij bracht het er van af met slechts een gebroken been.
• In Helambu bezochten we het klooster Palri Radma Odsal Ling (even voor Sermathang), dat net klaar was en deels is verwoest. Er werd volop gewerkt aan de restauratie. Steen voor steen wordt alles weer handmatig opgebouwd. En wat zegt de lama? “We hebben tien jaar gewerkt aan deze heilige plek. Ik ben dankbaar dat niet alles is verwoest en dat we de heiligdommen weer kunnen opbouwen. Dit is een mooie plek.”

Dit positivisme is een voorbeeld en geeft kracht!