Ama Dablam (6856 m) – Nepal – 2003
Expeditie: deelname via Britse organisatie Jagged Globe
Klimteam: Rick Marchant (gids), Isabelle Santoire, Sandra Rutherford, Arie Vreugdenhil, Henk Wesselius en Katja Staartjes, Pema Norbu Sherpa en Dawa Tenzing Sherpa.
Route: normaalroute (zuidwest-graat)
Top: 9 december 2003, samen met Henk, Isabelle, Rick, Pema Norbu en Dawa Tenzing
Juweel
De Ama Dablam, gelegen in de buurt van Mount Everest, wordt beschouwd als één van de mooiste bergen van Nepal. In het boek Hoog in de ijle lucht schreef Sir Edmund Hillary: ‘De meest indrukwekkende top van dit gebied is Ama Dablam – een kolossale monoliet van rotsen en ijs, in de vorm van een tand. “Zo iets bestaat niet!” was de reactie van een van de leden van onze groep, toen we in 1951 voor het eerst naar de berg opkeken.’
De eerste expeditie om de berg te beklimmen werd ondernomen door een Brits team in 1958. Het zou nog drie jaar duren voor de top werd bereikt; een team onder leiding van niemand minder dan Edmund Hillary had de primeur op 13 maart 1961.
Nederlanders op Ama Dablam
Tot 2003 bereikten vier Nederlanders de top van Ama Dablam, allen via de normaalroute: Ray Delaney (eigenaar van Kathmandu Outdoor & Travel) in 1990, Robert Eckhardt in 1995 en Frits Vrijlandt + Anne Karliczek in 2002.
Beklimming 2003
Katja: “In 2001/2002 had ik veel energie gestopt in een Makalu-expeditie, maar het lukte in die periode pal na 11 september 2001 niet om het benodigde geld bij elkaar te krijgen. Een grote domper. Vervolgens besloten we ons te richten op Ama Dablam, een lagere, maar technisch lastiger berg. Samen met onze vriend Arie Vreugdenhil (met wie Henk eerder Alpamayo en Khan Tengri beklom) zochten we een kleinschalige expeditie, en zo sloten we ons aan bij Jagged Globe. Naast expeditieleider/gids Rick Marchant bestond het team uit slechts twee andere klimmers. We volgden de normaalroute en werden ondersteund door 2 klimsherpa’s. Doordat het een late najaarsbeklimming betrof, waren we helemaal alleen op de berg, een zaligheid.
Het weer was gedurende de expeditie stabiel, al werd het met de dag kouder en waaide het telkens hard. De topbeklimming kon worden gedaan vanuit kamp 2 op 5950 meter, een soort arendsnest in de luwte van de graat. Meestal geschieden topbeklimmingen vanuit kamp 3 op 6300 meter, want kamp 2 kan slechts een paar tenten herbergen. Maar aangezien we de berg voor onszelf hadden, was er ruimte genoeg!
Op 9 december stonden we met zes van de acht teamgenoten op de top. Gezien de late datum is deze beklimming zelfs als winterbeklimming geclassificeerd. Daarna was er zelfs tijd om via een omweg over de pas Cho La terug te keren naar Lukla en Kathmandu. Al met al een geweldige beklimming en expeditie!
