Mustang & Dolpo 2 – najaar 2022

– Exploratieve doorsteek van Mustang naar Upper-Dolpo (Nepal) via de bergpassen Kekyap La (5600 m) en Chanagar La (5700 m) en daarna naar de uithoeken van Upper Dolpo.
– Team: Henk Wesselius, Chhiree Sherpa, Kamansing Tamang, Katja Staartjes

Doelen

1. Van Mustang naar Dolpo via de meest noordelijke bergpassen, de nauwelijks gebruikte Kekyap La en Chanagar La;
2. Bezoek van de hoogstgelegen school van Nepal in Chharka Bhot (4350 m) in het kader van hulpproject;
3. Naar de uithoeken van Dolpo; de nederzettingen Musigaon (via Muri La, 5030 m) en Kuwagaon.

Exploratie noordelijkste overgang Mustang – Dolpo

Katja: “In deze expeditie trok ik samen met mijn man Henk, onze vriend Chhiree Sherpa en Kamansing Tamang door het hoge, lege en ruige Upper Dolpo in Nepal. Ons stond voor ogen om de meest noordelijke uithoeken aan te doen. Uiterst afgelegen plekken, waar niet / nauwelijks  buitenlanders komen.
We trokken eerder door Dolpo: tijdens onze Great Himalaya Trail in 2011 van west naar oost. Toen namen we de meest zuidelijke bergpas Junben La (5550 m) richting Mustang. In 2018 trokken we van oost naar west (Mustang inkomend via Teri La) en gingen vervolgens op ontdekkingstocht naar Ghemi La; een pas die bijna nooit wordt overschreden. Nu, in september 2022 wilden we de meest noordelijke doorsteek maken tussen Mustang en Dolpo; via Kekyap La en Chanagar La, op slechts een paar kilometer van Tibet.

We startten de tocht vanuit Jomson en trokken van daaruit via de stille herdersroute van Lupra en Dhangla Danda naar Jhong in Mustang. Vervolgens via Gyu La naar Tetang. Het idee was om daarna via de oostelijke (niet reguliere route) naar Lo Manthang te lopen, onderweg acclimatiserend. Jammer genoeg hadden Henk en ik last van een virusinfectie, en besloten we de reguliere westelijke route te nemen via Dhakmar. Ook prachtig en voor ons grotendeels nieuw. In Lo Manthang (3800 m) brachten we twee dagen door, om te herstellen en te wennen aan de hoogte. Daarna begon het echte avontuur: omhoog richting Kekyap La.”

Onderweg naar Lo hadden we reeds een blik op de bergpas en omringende bergen Kekyap Danda (6160 m) kunnen werpen, want de pas ligt op slechts 11 kilometer van de hoofdstad van Mustang (zie foto). Ongeacclimatiseerd is het echter onmogelijk om direct de 5600 meter hoge Kekyap La te overschrijden. We planden daarom drie nachten in de tent vooraf: als eerste een kampje op 4350 meter. Daarna trokken we in de regen & mist door naar 4850 meter en brachten daar twee nachten door, waarbij het slechte weer aanhield. Ook toen we omhoog klommen naar de bergpas, zaten we volledig in de wolken en deed het triest aan. Op de pas zelf hadden we geluk en trokken de wolken even op.

Na de bergpas kom je in een soort niemandsland, net als rond de Ghemi La in 2018. Zo desolaat en verlaten, maar zo mooi! We maakten kamp op 5100 meter langs Ghyun Khola en trokken de volgende dag via het Snow Leopard Lake over Chanagar La (Shyabla La), met 5687 meter het hoogste punt van de tocht. Deze pas ligt op slechts 3 kilometer van Tibet en de berg Arniko Chuli. We kampeerden op 5400 meter, waarna we de lange tocht maakten naar Chharka Bhot, grotendeels bekend van 2018. Toen kwamen we de vallei van Nakhkhem Khola binnen via de Ghemi La. De route is nog net zo prachtig, en ook nog behoorlijk lastig in het laatste stuk; een steile puinbak, met aardverschuivingen. En daarna moet je ofwel fors omhoog en weer omlaag om de Thasa Khola te bereiken (2018) of alle hordes nemen langs de rivier, wat we nu deden. Een lange en uitdagende dag naar bestemming Chharka Bhot.

Doel was hier om de school te bezoeken. Een week eerder waren de ezels aangekomen via Jungben La, om de giften te bezorgen van Stichting Topaspiraties; schriften, papier, pennen, stiften en ander leermateriaal. Verder sportartikelen als voetballen, volleyballen, badmintonsets, netten en dergelijke. En niet te vergeten: geïsoleerde lunchboxen voor de kinderen. De meesten komen iedere dag naar school met een zakje of doosje rijst…
De volgende dag was er een ceremonie om de pakketten uit te pakken, heel speciaal en dankbaar om mee te maken. Grote dank, mede namens de dorpelingen en kinderen, aan alle donateurs die deze gift mogelijk hebben gemaakt!

Vanuit Chharka Bhot trokken we via onze GHT-route naar Shimen, waar we overnachtten op hetzelfde adres als 2018. Overigens was in bewoond gebied homestay meestal niet mogelijk, aangezien er dag en nacht werd gewerkt aan de graanoogst. Wat een klus om dat handmatig te doen! We zetten daarom meestal de tent op in het dorp, en met geluk konden we laat op de avond wel meesmullen van dal bhat (rijst met linzen).

Uithoeken Verkennen

Vanuit Shimen trokken we noordelijk richting Tibet om de Muri La (5030 m) over te steken. Een prachtige aanloop tussen steile rotsen door, om daarna in de weidsheid te komen. Na de steile afdaling arriveerden we in Musigaon, een gehucht met slechts een paar huisjes, bijna niet te onderscheiden zijn van de omgeving. Hier komt praktisch nooit een toerist.

Van daaruit ging de tocht verder naar Nisalgaon, waar we kennelijk buiten de route kwamen en met veel moeite afdaalden door krankzinnig terrein naar de Khun Khola. Oversteken ging ook maar net, waarna we naar het pad naar Nisalgaon konden klimmen. Buiten dit dorpje bevindt zich het grootste en oudste klooster van Dolpo: Yanjer Gompa. Geweldig om te hebben kunnen aanschouwen. Van daaruit gingen we door naar Marang/Sibuk, dus niet naar het bekende Seldang.

De volgende dag gingen we langs onze herdersroute van 2011 omhoog tot Kurung La, om daar af te dalen naar het noorden langs Chhu Khola met enkele herdershutjes. Daarna is het flink klimmen met eindeloze rondingen, om uiteindelijk het uitzicht te krijgen op Kuwagaon in de diepte (zie foto). Voor mij het hoogtepunt van de tocht. Sinds 2011 droomde ik ervan dit meest afgelegen dorpje van Upper Dolpo te bezoeken. We hadden het toen op onze herdersroute vanaf de Reling La (4930 m) ver weg in de diepte zien liggen. Ik nam me toen voor er op een dag heen te gaan.
We hadden geluk in Kuwagaon, ook wel Kugaun genoemd: we werden uitgenodigd door de plaatselijke lama en bleven er een dag met schitterend weer. In de geschiedenis bleken hier niet meer dan een handvol trekkers te zijn geweest. En zo voelde het ook: heel speciaal om hier te gast te zijn geweest.

Vanuit Kuwagaon trokken we in één dag naar Bhijer, via de route van de locals over Kyala Lek. Schitterend werkelijk! Wij waren nog niet eerder in Bhijer, een bekend en wat groter, maar nog steeds afgelegen dorp. Vanaf hier richting Shey Gompa gaat de tocht over goede wandelpaden, want hier komen geregeld toeristen en bovendien is het de reguliere transportroute voor locals. Na Shey Gompa liepen we uit via Nagdalo La en het azuurblauwe Phoksundo meer.

Met nog 1 dag te gaan naar onze eindbestemming Juphal meenden we dat het een kat-in-het-bakkie was. Maar op 3 oktober begon het te plenzen. Het bleek de staart van de langdurige moesson, die een week aanhield. Na een dag schuilen trokken we op 5 oktober naar Juphal, waar we 6 dagen ‘vastzaten’ door het slechte weer. Niet alleen was het onmogelijk te vliegen, ook over de weg was verkeer onmogelijk door de vele aardverschuivingen en overstromingen. Uiteindelijk misten we zelfs onze vlucht naar Nederland.
Vervelend, maar alles is relatief. Vooral was dit de situatie erg voor de Nepalezen; grote schade aan wegen en gebouwen en een deel van de rijstoogst werd vernietigd. Het deed ons eens te meer realiseren hoe gezegend we zijn in Nederland. Met milder weer en zoveel meer welvaart. Verder vervulde het ons met grote dankbaarheid, dat we deze uitzonderlijke trektocht hebben kunnen maken. Opnieuw in het hechte team met onze vriend Chhiree Sherpa.